بررسی ریسک فاکتورهای هیپرآمیلازمی و پانکراتیت بعد از آندوسکوپیک رتروگراد کلانژیو پانکراتوگرافی (ercp)

سابقه و هدف: پانکراتیت حاد بعد از (ercp(pep هنوز شایعترین عارضه آندوسکوپیک رتروگراد کلانژیو پانکراتوگرافی (ercp) میباشد که میزان بروز آن بین20%-5% گزارش شده است این تفاوت بیانگر تنوع جمعیت بیماران، اندیکاسیون ها، تعریف پانکراتیت، تجربه آندوسکوپیست و متدهای جمع آوری داده ها در مطالعات مختلف می باشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی میزان بروز پانکراتیت حاد و هایپر آمیلازمی بعد از ercp و ریسک فاکتورهای مربوطه در یک مرکز ریفرال آموزشی می باشد.مواد و روشها: این مطالعه گذشته نگر بر روی کلیه بیمارانی که طی سالهای 88-1384 در بیمارستان شهید بهشتی بابل تحت ercp قرار گرفتند، انجام شد. بیماران با پانکراتیت حاد صفراوی و سابقه اسفنگتروتومی از مطالعه خارج شدند. اطلاعات شامل سن، جنس، سابقه مصرف اپیوم، قطر مجاری صفراوی مشترک، میزان بیلیروبین سرم، انجام اسفنگتروتومی، از پرونده بیماران استخراج و بروز پانکراتیت حاد پس از ercp، هایپرآمیلازی و ریسک فاکتورهای موثر در آن مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه 525 بیمار وارد مطالعه شدند. میزان بروز پانکراتیت بعد از 8.2ercp % (چهل و سه مورد از 525 بیمار) و هایپرآمیلازمی بعد از ercp 34% بوده است. سن کمتر از 40 سال (001/0>p و 2/3=or) و اسفنگتروتومی با نیدل نایف (015/0>p و 2/2=or) به عنوان ریسک فاکتور مستقل در ایجاد pep بودند. سن کمتر از 40 سال (04/0>p و 8/1=or) و کیسه صفرا بدون سنگ (01/0>p و 6/1=or) ریسک فاکتور مستقل در ایجاد هایپرآمیلازمی بعد از ercp بودند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که سن پایین به طور مستقل در ایجاد پانکراتیت و هایپرآمیلازمی بعد از ercp نقش دارد. اسفنگتروتومی از طریق نیدل نایف باعث افزایش pep و کیسه صفرا بدون سنگ از شاخص های پیشگویی کننده ایجاد هایپرآمیلازمی می باشد.